چـلـه نـشـین صـدفـم، دُر شـدم            از نـفـحـات نــبـوی پُــر شــدم
بـنـدۀ دل تا که شـدم، حُـر شدم            روی لـبم نـشـسـته این زمزمه

فـاطـمه یـا فـاطـمـه یا فـاطـمـه

تــشــنـه شـدم، آب زلالــم بــده            گـرسـنــه‌ام، رزق حـلالــم بـده
مرغ بـهـشـتم، پـر و بـالـم بـده            کـبــوتـر گـنـبـد خـضــرا مـنـم
عـبـد نـبـی، نـوکـر زهـرا مـنم

فرصت چل روزۀ حق سر رسید            سـیب بهـشـتی مـعـطـّر رسـیـد
خـدیجه را سورۀ کـوثـر رسید            خــیــر کــثـــیــر ازلــی آمـــده
هـمـسـر مـحـبـوب عـلـی آمـده

بـاز در لـطـف خــدا بــاز شـد            به اذن حق، دوباره اعجاز شد
خوش آمدی، مکّه سرافراز شد            عقل شده مست حضور از شما
جهـل شده زنـده بگـور از شما

رحمت و رحـمـانیـتت گفته که            جــلـوۀ ربـانـیـتـت گـفــتـه کـه
پـرتــو نـورانـیـتـت گـفـتـه کـه            کرسی تان کـنگـرۀ عـرش بود
بهشت، زیر پـای‌تان فرش بود

تو کـیـسـتـی، حـبـیـبـۀ کـبـریـا            شـافــعـۀ مــحـشــر روز جــزا
سـایه نـشـینت شـده‌انـد انـبـیـاء            مادر اسلام به غیر از تو کیست
مادری‌ات، روز جزا دیدنی‌ست

تـو دخـتـر رسـالـتـی، فـاطـمـه            تـو هـمـسـر ولایـتـی، فـاطـمـه
تــو مــادر امـامــتـی، فـاطـمـه            شیعه همیشه زیر دین شماست
به زیـر دین حسـنـین شـماست

مـادر سـادات! چـه‌ها کـرده‌ای            سنگ دلـم را تو طـلا کرده‌ای
ز خـاک ها فـضه بـپـا کرده‌ای            خـدا به نـور تو مـبـاهـات کرد
چادر تو معجـزه خـیـرات کرد

فـاطـمه‌ای بـانـوی نوکـر نـواز            اشاره کن! قـنبر و فـضه بساز
قـبله شده به سمت تو در نـماز            نماز تو، شکسته هم کامل است
کعبۀ بی‌فاطمه سنگ و گل است

سـورۀ کـوثـر وسط کوچه، تو            حـیدرِ حـیـدر وسـط کوچه، تو
جـای پـیـمـبر وسـط کوچه، تو            حـمـایت از جـان ولـی می‌کنی
می‌افتی و “علی علی” می‌کنی